In het afgelopen decennium was Hester Oerlemans regelmatig bezig met het fixeren van lucht. Geïnspireerd door de onmogelijkheid een vorm te vinden voor het ongrijpbare, en een al langer bestaande interesse in de transformatie van het ene  medium naar het andere, kwam de kunstenaar uit op een serie bizarre maar kritische sculpturen.
 
Oerlemans' glanzende Blobs(2020) zijn zowel vormelijk als abstract, een index van het onzichtbare. Stuk voor stuk uniek door kleur en vorm, stulpen ze onvoorspelbaar uit en doen zowel aan implosie als expansie denken, aan vasthouden en loslaten. Hun onmiskenbare spanning ontstaat zowel uit het procedé van de kunstenaar als uit haar speelse gevoel voor het paradoxale. Elke sculptuur begint met het opblazen van ballonnen in allerlei soorten en maten.Deze ballonassemblages worden via een bewerkelijk proces in een grotere ballon gestopt, die al gevuld is met lucht. Deze wordt vervolgens vacuum gezogen om de uiteindelijke vorm te bereiken. Een complexe techniek van blazen, zuigen en knopen leggen mondt uit in een ballonnen-in-een-ballon-vorm die soms een vriendelijke vorm aanneemt en dan weer verontrustend overkomt. Daarna giet Oerlemans een aantal keren epoxyhars over de vormen om zo rubber en lucht om te vormen tot een dunne maar bestendige laag. Uiteindelijk lopen de ballonnen binnenin leeg en laten de toeschouwers in verbazing achter bij de aanblik van een ledig pantser, achtergelaten door handen die er misschien ook nooit waren.
 
Met de BLOBS  en ‘Sausage’(2020), ook gemaakt van ballonnen, experimenteert de kunstenaar op het snijvlak van autonome en toegepaste kunst. Ze maakt gebruik van beide disciplines waarbij haar objecten zowel poetisch als geestig zijn. Soms zijn haar gestes opvallend simpel: ze knoopt de uiteinden van een langwerpige ballon aan elkaar zodat er een worst ontstaat of, zoals bij SEAT(2017), verwarmt ze de rugleuning van een plastic stoel zodat ze hem kan buigen tot een vorm die lijkt op de snavel van een bekend stripfiguur. 
 
Nu gezonde lucht van levensbelang is, verwijst Oerlemans naar de verborgen krachten die onze wereld vormgeven. Waar de Blobsop het eerste gezicht onschuldig lijken, verwijzen ze naar het huidige wankele tijdperk.
 
Het fixeren van lucht is een bezigheid voor dwazen, maar Oerlemans zet het in voor een serieus doel. De Blobs refereren aan een eerste levensbehoefte die we niet kunnen bezitten en waar we niet zonder kunnen.