A Guide Through Hue

Sibylle Eimermacher

Boekpresentatie

Het hele weekend is in de kluis de presentatie te zien rondom het nieuwe boek van Sibylle Eimermacher: ‘A Guide Through Hue’. Op zoek naar zwerfkeien struinde Sibylle de afgelopen vijf jaar door het Nederlands landschap, langs dijken, hunebedden, door bossen, dorpen en musea. Zij reisde naar Dalarna in Zweden en het Finse Ålandarchipel, om het landschap van herkomst van deze stenen op te zoeken. Hieruit voortgekomen is dit boek op het snijvlak van kunst, geologie en filosofie.
Daarnaast worden voor het eerst ook de videowerken ‘Ellipse’ en ‘Landed’ in een installatie getoond, waarin aan de hand van de migratie van stenen en vogels een semi-fictief verhaal over het zwervend bestaan en het thuis voelen in het landschap verteld wordt.

Sibylle Eimermacher is geboren in Münster, Duitsland en woont sinds twintig jaar in Nederland. Sinds haar jeugd voelt zij een sterke aantrekkingskracht tot de desolate Scandinavische steenlandschappen. In 2016 liet zij op de Drentse zandverstuivingen haar oog vallen op de rood-, bruin- en paarskleurige granieten en porfieren. Toen zij zich vervolgens verdiepte in de geologische achtergrond van deze zwerfstenen, waren er twee namen van herkomstgebieden die tot haar verbeelding spraken: De provincie Dalarna met het Siljanmeer midden in Zweden, en het Finse Ålandarchipel. De zwerfstenen in het Nederlandse landschap zag zij ineens als getuigen van verre streken, de ruige Scandinavische rotslandschappen en de routes die deze stenen tijdens de Saaleijstijd hebben afgelegd. Het verlangen om naar het noorden te trekken was weer aangewakkerd. In de zomer van 2016 en winter 2019 volgden twee studiereizen naar deze twee noordelijke regio’s. 

A Guide Through Hue neemt de kijker mee naar plaatsen waar de rotsen en stenen blootliggen, als aderen die het landschap kleuren en het oog sturen, zodra de waarneming zich overgeeft aan de roodachtige, paarse en bruine tinten van de granieten en porfieren.
Vanuit het moedergesteente in Scandinavië verspreiden de zwerfstenen zich geleidelijk in toenemende mate verstrooiend, totdat ze in de Nederlandse vlakte uitlopen. Nationale grenzen, maar ook grenzen tussen natuur en cultuur worden genegeerd. Stenen worden opgeraapt en geïntegreerd in nieuwe contexten, waar ze nieuwe functies toegedeeld krijgen binnen de menselijke beschaving.  

Wat aan de ene kant gezien kan worden als object en metafoor voor migratie, voor een staat van ontworteling, kan aan de andere kant ook de ervaring van verbondenheid, onomstotelijke presentie en overgave aan de universele staat van continue verandering oproepen.

A Guide Through Hue