In een hoekje onder het raam staat een ouderwetse verwarmingsradiator, gemaakt op kleine schaal. Tot in de details ziet het er echt uit met regelknop en leidingen die de vloer inlopen. De miniradiator is kenmerkend voor het werk van Theo Konijnenburg. De radiator staat sinds jaar en dag vrijwel permanent opgesteld in de collectie bij De Groen. Onopvallend maar aanwezig.

De keuze voor het alledaagse object als kunst is Konijnenburg niet vreemd. Terwijl wij de alledaagse dingen om ons heen als vanzelfsprekend beschouwen kijkt de kunstenaar er anders naar. Het koffiekopje, de stoel, het playmobil speelgoed, een brandblusapparaat, de stereo-installatie, een gesneden brood, de koelkast, een melkpak en ga zo maar door. Konijnenburg beziet, beoordeelt en overweegt. Hij laat zijn gedachten gaan over de dagelijksheid der dingen. De bestaande en vaak functionele objecten inspireren hem en zetten zijn hersens en handen aan het werk. Wanneer wij de achterkant van een kapotte koelkast zien als een vies en stoffig ding, dan gaat hij daarmee aan de slag. Konijnenburg is een begenadigd kijker en maker. Wat hij ziet kan hij maken. De kunstenaar heeft door de jaren heen een enorme ervaring opgedaan. Vrijwel geen enkel materiaal is hem vreemd. Kunststof, hout, plastic, metaal, alles is dankzij zijn inventiviteit verwerkbaar. Zijn stoel die die gemaakt is uit een frame van buizen. Geen stalen buizen maar grijze pvc-elektrabuizen. Verraderlijk echt maar onzitbaar vanwege de kwetsbaarheid. De onorthodoxe keuze voor het materiaal en de schaalverandering zijn karakteristiek voor de objecten van Konijnenburg. Met ieder object dat hij maakt ontneemt hij de oorspronkelijke functionaliteit van dat betreffende object. Op zijn stoel kun je niet zitten. Zijn radiator geeft geen warmte. Zijn pick-up speelt geen platen af. Of Konijnenburg een zwaarwegende boodschap heeft met zijn werk is niet waarschijnlijk. De echte drive voor hem zit in het bedenken en het maken van de dingen.

Hij wil weten hoe een workmate die helemaal gemaakt is van MDF eruitziet. Voor de kijker geldt iets soortgelijks. Konijnenburg spiegelt je een beeld voor van de werkelijkheid dat bedrieglijk veel op de echte werkelijkheid lijkt. Anders kijken naar gewone dingen. Kijken naar vanzelfsprekende objecten die in de gedaanteverwisseling van Konijnenburg er anders uitzien. Verrassend, banaal, humor en door hun bedrieglijkheid soms ook vanzelfsprekend 

Voor deze show bij de Groen heeft Konijnenburg zijn eigen depot doorgespit. Hij heeft zo’n beetje alle kisten waarin zijn gemaakte werken opgeborgen zijn opengemaakt. Soms niet wetende wat er in de betreffende kist zat. Dat alles heeft hij bij elkaar gebracht in de ruimte bij de Groen. Pile, een opeenstapeling van werken, autonome werken die allen te herkennen zijn als het werk van Theo Konijnenburg. Zijn werk vraagt erom om op van heel dichtbij te bekijken. Een plezier voor oog en brein.