DE.GROEN

Beginnen niet alle collecties met het aankopen van een eerste werk, nog zonder het voornemen om een collectie op te bouwen? En wanneer noem je iets een collectie?  Pas na jaren spraken wij over een collectie. Pas na vele atelierbezoeken en gesprekken met de makers. Vrijwel geen impulsieve aankopen. We keken en kijken nog steeds met het oog van de kunstenaar. Wat bevalt ons en wat bevalt ons niet? De reden waarom een werk je overtuigt is voor iedereen weer anders. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn om het toch allebei goed te vinden.

Langzaam aan groeit zo’n collectie. Kunst kopen als kunstenaar is iets anders als kunst kopen wanneer je verzamelaar of liefhebber bent. Geduld moet je hebben. Het werk de kans geven om zich te laten zien. Je niet laten verleiden door de schoonheid of de provocatie. Door de hype of door de markt enzovoort. Wij hebben een dubbelrol: die van beeldend kunstenaar en die van verzamelaar. We zijn geïnteresseerd in het verhaal, de werkprocessen en de houding die de kunstenaar heeft ten aanzien van het eigen werk. Daar kom je alleen maar achter wanneer je atelierbezoeken aflegt. Dat zijn waardevolle ontmoetingen. Er valt een beslissing: je koopt of je koopt niet. Zo is de collectie inmiddels gegroeid naar zo’n vierhonderd werken. Van minuscuul klein tot ruimte vullend. Van schilderij en fotografie tot video. Van 2d tot ruimtelijk. Het werk van een groot aantal kunstenaars in de collectie is niet bekend bij het brede publiek. Eerlijk gezegd waren wij ons er niet van bewust dat het werk van die ongeziene kunstenaars mede het aanzien en de inhoud van de collectie bepalen. Het ongeziene zichtbaar maken, voor degene die het wil zien.