Het werk dat Frank Halmans in deze show laat zien is niet meer dan een fractie van wat hij gemaakt heeft. Uit een kunstenaarschap van meer dan vijfentwintig jaar laat hij een kleine staalkaart zien van wat er zoal uit zijn brein en handen is voortgekomen door de jaren heen. 

Met een fractie van zijn werk laat hij heel veel zien. Zie daar de Verlaten galerijflat uit 2018. Of Seizoenswerk uit 2004. Of Gebilde nr.36 (straat) uit 2023. 

De overeenkomst in de grote verscheidenheid van werken is dat veel van de werken schaalmodellen zijn. Maar het zijn geen modellen die de werkelijkheid nabootsen. Halmans zet de werkelijkheid naar zijn eigen hand. Daarmee creëert hij een eigen wereld waar wij allemaal mogen instappen. Halmans zoekt het dicht bij huis. De dagelijkse omgeving, huis, interieur, architectuur. Hij heeft een oog voor het hele kleine (zie de serie Be my guest) maar ook voor het hele grote (Verlaten Galerijflat). Vaak werkt hij vanuit herinnering en nostalgie zonder daarbij sentimenteel te worden. Hij weet dat te vermijden door in al zijn werken een heldere en directe lijn uit te zetten. Hoewel het werk humor en ironie bevat is er bijna altijd sprake van een omfloerste beladenheid die tegengas geeft aan de humor en ironie. Misschien schuilt daarin het geheim, de verraderlijke zachtheid waarmee Halmans je in zijn werk trekt.

Er valt heel veel te zien en te ontdekken in deze show. Gaandeweg is de titel die Halmans bedacht voor de show. Inderdaad, gaandeweg, dat klopt. Gaandeweg, halverwege. In de show zijn werken van de afgelopen twintig jaar te zien. “Misschien moet het beste nog komen”, zegt hij in het gesprek dat ik met hem had. Dat zou best kunnen. In ieder geval verplicht Halmans zichzelf om nog heel veel te bedenken en uit te voeren in de tijd die voor hem ligt.