Hans Wijninga is een fotograaf met een voorliefde voor techniek. Deze serie afbeeldingen zijn ambrotypieen. Een techniek die korte tijd veel is toegepast in het midden van de 19e eeuw. De fotograaf maakt zelf de lichtgevoelige plaat ter plekke en moet dan in een kort tijdsbestek de foto maken en ontwikkelen in een “veld doka”. Wijninga kiest vaker voor uitzonderlijke technieken. Daarbij ontdekt hij niet alleen de techniek maar maakt hij ook uitzonderlijke beelden die “nieuw” zijn. Zorgvuldig componeert hij vooraf het beeld dat hij wil maken. Onderwerp, waar staat de technische camera en hoe is de lichtinval. Alles is vooraf bepaald om vervolgens snel te handelen. Deze serie bestaat uit zilverachtige en sprookjesachtige landschappen met daarin de rouwe randen van bijvoorbeeld prikkeldraad, boomwortels en betonbunkers. De ambrotypie vraagt om goed te kijken om daarna veel te ontdekken.